4. Διοσκουρίδης «De material medica»

περί Σχίνου (I,70)

«Σχίνος, δένδρον γνώριμον, στυπτικόν όλον. Και γαρ ο καρπός αυτής και το φύλλον και ο φλοιός των κλάδων και της ρίζης ισοδυναμεί. Γίνεται δε και χύλισμα εκ του φλοιού και της ρίζης και των φύλλων εψημένοων συν ύδατι εφ ικανόν . είτα μετά το εψηθήναι των φύλλων ριπτομένων, του ύδατος δε πάλιν εψομένου μέχρι μελιτώδους συστάσεως. Ποιεί δε στύφων προς αίματος αναγωγάς και ρώσεις κοιλίας και δυσεντερίας πινόμενος και προς τας εκ μήτρας αιμορραγίς και προπτώσεις υστέρας και δακτυλίου. Και καθόλου αντί ακακίας και υποκιστίδος ένεστιν αυτώ χρήσθαι. Και ο χυλός δε των φύλλων εκθλιβέντων τα αυτά ποιεί. Και το αφέψημα δε αυτών καταντλούμενον τα ασυμπλΥρωτα πληροί και τα απώρωτα πωροί οστέα, και τας εκ μήτρας ρύσεις στέλλει, και των νομών αποτρεπτικόν και ουρητικόν εστίν. Τα δε ξυλάρια χλωρά αντί καλαμίδων παρατριβόμενα τοις οδούσι, σμήχει τούτους. Γίνεται δε και εκ του καρπού αυτού έλαιον στυπτικόν, αρμόζον προς τα στύψεως δεόμενα».

Περί ρητίνης σχινίνης

«Γεννάται δε ρητίνη εξ αυτής σχινίνη καλούμενη, υπ? ενίων δε μαστίχη, χρησιμεύουσα προς αίματος αναγωγάς και προς παλαιάν βήχα πινόμενη. Έστι δε ευστόμαχος, ερευτική. Μίγνυται δε και σμήγμασιν οδόντων και επιχρίσμασι προσώπου στιλβοποιούσα . Ανακολλά δε και τρίχας εν οφθαλμοίς, στόματος τε ευωδίαν ποιεί διαμασσομένη, και ούλων εστί σταλτική. Γεννάται δε και καλλίστη και πλείστη εν Χίω τη νήσω. Διαφέρει δε αυτής η λαμπυρίζουσα και τυρρηνικώ κηρώ ομοία. Τη λευκότητι, αδρά και καπυρά και ευθρυβής και ευώδης, η δε χλωρά ήττων. Δολούται δε λιβάνου και ρητίνης στροβιλίνης μιγνυμένων αυτή».

Περί Σχινελαίου

«Το δε σχίνινον ομοίως εκ του καρπού πεπείρου σκευασθέν, ως το το δάφνινον, προστυφθέν, υγιάζει ψώρας κτηνών και κυνών. Και εις πεσσούς και εις άκοπα και λεπρικά επιτηδείως μίγνυται. Στέλλει δε και ιδρώτας. Και το τερεβίνθινον ομοίως σκευάζεται. Ψύχει δε και στύφει».

Περί Μαστιχελαίου (I,42)

«Το δε μαστίχινον εκ της μαστίχης σκευάζεται λείας σκευάζεται. Ποιεί δε προς τα εν υστέρα πάντα, ηπίως θερμαίνον, στυφόν, μαλάσσον, και προς τα περί τον στόμαχον επιρριπτόμενα σκιρρώματα και κοιλιακά και δυσεντερικά και τα επί του προσώπου καθαίρον και ευχροίαν ποιούν. Συντίθεται δε Χίω τη νήσω κάλλιστον».

Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.) «πατέρας της φαρμακολογίας» ήταν ιατρός και βοτανολόγος από την Κιλικία.. Διατηρούσε φαρμακείο επί 35 χρόνια και κατάταξε τα φάρμακα σε 5 κατηγορίες. Το έργο του «περί ύλης ιατρικής» δεν είχε ξεπεραστεί μέχρι τον 16ο αιώνα. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει τις θεραπευτικές ιδιότητες της Σχινίνης, τις οποίες καμιά άλλη Ριτίνη ουδέποτε εμφάνισε. Η Μαστίχα βοηθά στις περιπτώσεις δυσπεψίας, στην αναπαραγωγή του αίματος, στον χρόνιο βήχα ενώ δρα ως ηρεμιστικό φάρμακο. Το μάσημα της Μαστίχας εκτός από τη στοματική υγιεινή και την ευχάριστη αναπνοή τονώνει τις φωνητικές χορδές στον ουρανίσκο. Μάλιστα αναφέρει και το Μαστιχέλαιον (olium soavissimum) που παρασκευαζόταν από τη Μαστίχα και επισημαίνει τη χρησιμότητα του για την αντιμετώπιση ασθενειών. Δηλαδή, το μαστιχέλαιο είναι χρήσιμο σε μερικές ασθένειες, παρασκευάζεται από καλή Μαστίχα και χρησιμεύει ποικιλοτρόπως για της παθήσεις της μήτρας, ως Υπιο, θερμαντικό, στυπτικό και μαλακτικό.