3. Ο Γαληνός στο «περί συνθέσεως Φαρμάκων» περιγράφει τη Μαστίχα ως εξής:

« Μαστίχη η μεν λευκή και χία συνήθως ονομαζόμενη, σύνθετος πως εστίν εξ εναντίων δυνάμεων, στυπτικής και μαλακτικής διό και στομάχου, και κοιλίας, και εντέρων, και Υπατος φλεγμοναίς αρμόττει, κατά την δευτέραν απόστασιν θερμαίνουσα και ξηραίνουσα. Η δε μέλαινα, η αιγυπτία προσαγορευομένη, ξηραίνει τε μάλλον αυτής, και ήττον (επί) στυπτικής μετέχει δυνάμεως , όθεν επιτηδειοτέρα πως εστί, προς τα (επί) διαφορήσεως ισχυροτέρας δεόμενα. Ταύτη γουν και των (δοθικύων) αγαθόν εστί φάρμακον. Το μέντοι μαστίχινον έλαιον τε και μύρον, εκ μεν της χίας σκευάζουσιν, εκ δε της αιγυπτίας ου πάνυ τι. Παραπλησίας δε εστίν, αυτό δηλονότι τη μαστίχη δυνάμεως.» (Γαλ.98,41-47).

«Σχίνον ου μόνον το θαμνώδες φυτόν, αλλά και είδος τι σκίλλης. Ει μη άρα και πάσης σκίλλης τον βολβόν. (Γαλ.11,78)»

Ο Γαληνός (Galenus Claudius) γεννήθηκε το 131μ.Χ. στην Πέργαμο της Μ. Ασίας και πέθανε το 202 μ.Χ. στη Ρώμη. Ήταν ο προσωπικός γιατρός του Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου και χρησιμοποιούσε τόσο τη χιώτικη όσο και την αιγυπτιακή μαστίχα. Στο έργο του, De comp. Med. 7.13, αναφέρει ότι η αιγυπτιακή μαστίχα είχε δράση κυρίως πεπτική, αλλά δεν ήταν κατάλληλη για την παραγωγή του μαστίχινου (De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus 12). Το μαστίχινο ήταν ένα σκεύασμα από μαστίχα και λάδι, το οποίο συγκέντρωνε όλες τις ιαματικές ιδιότητες της μαστίχας. Τη θεωρεί χρήσιμη για κατάποση και άλλες ιατρικές συνθέσεις. Το φυτό από το οποίο ρέει η Μαστίχα το ονομάζει «Σχίνο», όνομα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Αναφέρει δε ότι το όνομα αυτό φέρει και ο βολβός της σκίλλης , το κοινώς λεγόμενο Σκιλλοκρόμμυδο.